«Қызым үшін мақтаныш – шексіз»: «Ертіс» қорғаушысы Валерия Косареваның анасымен сұхбат

13 жастағы Валерия Косарева – қыздар арасындағы Лиганың дебюттік турниріндегі ең жас қатысушылардың бірі. Соған қарамастан, павлодарлық команданың жас қорғаушысы қазірдің өзінде Қазақстанның U-17 құрамасына шақырту алған. Ол құраманың Бішкектегі оқу-жаттығу жиынына және бақылау матчтарына қатысқан.

– Қызыңыз футболмен неше жасында айналыса бастады? Бұл қалай болды?

Қызым футболға бірінші сыныпты бітіргеннен кейін бірден барды. Сыныпты аяқтады – сол сәттен бастап-ақ. Ол кезде жасы 8-де болатын.

Қызым: «Анашым, мен футболға барғым келеді!» – дегенде қатты таңғалдым. Қай жерде айналысуға болатынын әрең таптық. Әртүрлі секцияларды іздей бастадым, бірақ ештеңе шықпады. Бір күні біз доп алу үшін спорт дүкеніне кіргенбіз, сонда сатушы қыз таңырқап, қызымның футболға қызығатынын естіген соң, Ксения Николаевна есімді бапкердің байланыс нөмірін берді.

Оның тобында жасы үлкенірек балалар жаттығатын болғандықтан, бізді Юлия Юрьевнаға жіберді. Ол жақта шағын ғана секция болды, бірақ уақыт өте келе ол тарап кетті – қыздар келмей қойды. Содан кейін қызым шамамен бір жарым жыл бойы ұлдармен бірге жаттықты. Бұл оған үлкен тәжірибе берді – өйткені олардың ойыны мүлде басқаша, дегенмен қызым солардың деңгейінде ойнай алды.

Кейін уақыт өте келе қыздар командасына қосылдық. Толыққанды матчтар, іссапарлар пайда бола бастады.

– Сіз одан футболға деген қызығушылығына не себеп болғанын, не шабыт бергенін сұрап көрдіңіз бе?

– Иә, сұрағанмын. Бізде көршілеріміз бар, отбасылық достар. Олардың ұлы – қызымның ең жақын досы, олар балабақшадан бастап бірге өсті, бірге ойнады. Ол үнемі доппен ойнайтын... Меніңше, бұл қызымның футболға қызығушылығына үлкен әсер етті.

– Бастапқыда қызыңыздың бұл әуестігіне қалай қарадыңыз? Ал қазір көзқарасыңыз қандай?

– Әрине, басынан-ақ қызымды қолдадым, қазір де, әрдайым да қолдаймын. Бірақ оны бұл жолдан қайтаруға тырысқан сәттер де болды. Қызым спортқа бейім: волейболда да, баскетболда да жақсы нәтиже көрсетіп жүрді. Сол кезде қыздар үшін командалық спорттың басқа түрлерінде мүмкіндіктер көбірек сияқты көрінді. Бірақ қанша үгіттегеніммен, ол райынан қайтпады. Ақырында мен бұл таңдауымен келістім.

– Қызыңыздың футболмен айналысатыны сізді ең қатты не нәрсеге алаңдатады?

– Ең бастысы – жарақаттар, әрине. Футбол – өте жарақат алу қаупі жоғары спорт түрі. Ол ойнамай тұрса да, бәрібір уайымдайсың. Мысалы, жақында Қазақстанның U-17 құрамасы құрамында Қырғызстанға қарсы матчқа шықты – сонда қатты қобалжығанымнан мүлде күшім қалмады. Өйткені ол өзімен қатар емес, жасы үлкен қыздарға қарсы ойнайды ғой.

Ол жақта екі ойын болды: алғашқысында оны алаңға шығармады, ал екіншісінде қос таймды толық ойнады. Ал оған бар болғаны 13 жас қана, ал қарсыластар – 16–17 жастағы қыздар. Үлкен, ересек. Және деңгейі де мүлде бөлек.



– Ол сізбен өз эмоцияларын, уайымдарын бөлісе ме? Әлде ішіне сақтап жүре ме?

– Әрине, бөліседі. Тіпті мен үйде отырып матчтардың трансляциясын көріп отырсам да, баламның қалай уайымдап тұрғанын бірден байқаймын. Оны жүрегіммен сеземін. Біз, аналар, ондайды әрдайым сеземіз. Әрине, бірге уайымдаймыз – ойын алдында да, ойнап жатқанда да, одан кейін де.

– Қызыңыздың футболға деген қызығушылығына байланысты ең жарқын естелігіңіз қандай?

– Ең жарқын сәт – оны ұлттық құраманың сапына шақырған күн болды. Сол кезде мен көлікте отырғанмын – хабарламаны көріп, бірден толқып кеттім, қатты уайымдадым.

Бұл күтпеген жаңалық болды, және мен үшін оны қабылдау оңайға соқпады. Себебі жас ерекшелігіне қарай ол әлі ерте деп ойладым – деңгейі мүлде басқа ғой.

Бірақ, әрине, қатты қуандым. Қызым үшін мақтаныш – шексіз. Ол өзін өте лайықты түрде көрсете алды.

Ал жалпы – әрбір ойын, әрбір матч ерекше сезімдер тудырады. Әсіресе, балаң әдемі гол соққан кезде... Ішіңді бәрі кернейді: мақтаныш та, қуаныш та, сөзбен жеткізу мүмкін емес эмоциялар.

– Ал футболдан тыс бос уақытында қызыңыз немен айналысқанды жақсы көреді? Қандай да бір хоббиі бар ма?

– Білесіз бе, менің өзім де көпке дейін ойланбаппын! Жақында Лера Қырғызстандағы жиында болғанда, мен оның үстелін реттеп қоймақ болдым – сөйтіп қызымның сурет салатынын байқап қалдым. Оның үстіне керемет салады екен! Шынымды айтсам, шок болдым. Өте әдемі, мағыналы суреттер. Қатты таңғалдым – осынша уақытты қайдан табады екен деп.

Ал қалған уақытта – сабағын оқиды, достарымен араласады, серуендейді. Футболдан басқа ерекше бір әуестігі жоқ деуге болады.

– Қыздарға арналған Freedom QJ League алғашқы турнирі басталар алдында сізде қандай сезімдер бар?

– Тек оң эмоциялар. Бұл біздің балалар үшін өте маңызды – олар ойнап, тәжірибе жинауы керек. Біз барынша қолдау көрсетеміз!


Freedom QJ League W дебюттік матчы 7 маусым күні Павлодарда өтеді – «Ертіс» өз алаңында «Шахтерді» қабылдайды. Қала тұрғындарын ойын алдындағы түрлі шаралар, бағалы сыйлықтар ұтысы және хедлайнер Мирас Жүгүнісовтің концерті күтеді.

Іс-шараның басталуы – 17:30. Билеттерді Freedom Ticketon сайтынан сатып алуға болады.